არსებობენ ავტომობილები, რომლებიც ხანდახან დროს უსწრებენ: ტექნოლოგიით, ვიზუალით თუ ა.შ. უშუალოდ კი ეს ერთგვარი "მუშტაიდის საბავშვო მანქანა" სინამდვილეში 1958 წლის Sir Vival-ია. რომელიც ვოლტერ ჯერომის შთაგონებთი მისია იყო შეექმნა მსოფლიოში ყველაზე დაცული ავტომობილი. პროექტი 10 წელი გაგრძელდა. საბოლოო ჯამში, მას მართალია დასახული მიზანი ბოლომდე ვერ გამოუვიდა მაგრამ მისმა ქმნილებამ მსოფლოში ყველაზე უცნაური ავტომობილის ტიტული მაინც დაიმსახურა. რეალურად, იგი ერთ-ერთი პირველი ავტომობილია 1957 წლის Aurora-სთან ერთად რომელიც ექსპერიმენტალურ უსაფრთხო ავტომობილად შეიქმნა.
ავტომობილის შექმნის მთავარი არსი მდგომარეობდა მის ავარიისგან მაქსიმალურ თავდაცვაში, შესაბამისად ვოლტერმა იგი ორ ნაწილად გაყო, იმ იმედით, რომ დაჯახებისას ცალკე მყოფი წინა მხარე ითავებდა მთლიან პასუხისმგებლობას, რაც მეორე მხრივ მგზავრთა ნაწილის უსაფრთხოებას გარანტირებდა. ამისთვის მან 1948 წლის Hudson-ის (დიახ ეს ის უჟმური მრბოლელი და ექიმი ჰადსონია მანქანებიდან) ღრმად მოდერნიზებული სედანის უკანა ნაწილი აიღო უკანა სექციად; დააშენა ზედ კოშკურა და მასში ჩასვა 360 გრადუსიანი საქარე მინა, რათა მძღოლი მაქსიმალური მხედველობითი არეალით უზრუნველყოფილიყო; ხოლო ეს ცილინდრული საქარე მინდა გამუდმებით მოძრაობდა და ამით მისი გაწმენდვა ხორციელდებოდა.
მძღოლის სამუშაო ადგილი. გვერდებზე ჩანს სამუშაო პანელიც.
ექსტერიერში, გარდა კოშკურისა, ასევე ყურადღებას იპყრობდა მთლიან ავტომობილზე გარშემორტყმული 3 ფენიანი ჰაერით გაბერილი რეზინის ბამპერები და გვერდითა სპლიტერები, რაც მას იცავდა შემხვედრი ავტომობილებისგან დაჯახებისა ან გაკაწვრისგან დაბალ სიჩქარეზე. მაგრამ მხოლოდ ეს არ იყო ჯერომის საბოლოო ინოვაცია. გარდა მაგისა, იგი წლებით წინ იყო მასში გამოყენებული უსაფრთხოების ღვედებით, სალონის პანელებით, ჩაშენებული ე.წ "დუგებით" და მძღოლის სკამით, რომელიც დაახლოებით 1 მეტრამდე იწეოდა მაღლა.
ერთ-ერთ ჟურნალში გამოქვეყნებული სტატია მისი მახასიათებლების შესახებ
გარდა ასეთი სიუცხოვისა, გააჩნდა 3 წინა განათება (2 ძრავის განყოფილებაზე და 1 მძღოლის) ხოლო უკან, კონსტრუქცია ისე იყო შემუშავებული, რომ ე.წ "ბრმა წერტილები" არ ქონოდა ავტომობილს. ასევე, კარბონის გამოსაბოლქვი სისტემა, გვერდულად გაღებადი კარებები, რათა მგზავრებს "კლუბურ" ავტომობილში ეგრძნოთ თავი (სალონში მძღოლისთვის და 3 ადამიანისთვის იყო ადგილები განკუთვნილი) და დიდი საჰაერო შემშვები სალონში.
მისი დაცვა შედგებოდა ორი ნაწილისგან: პირველი პასიური დაცვა - მოიცავდა მგზავრის დაცვას როდესაც უკვე შეჯახება მოხდებდა, ხოლო აქტიური - ავტომობილის შესაძლებლობას რომ თავიდან აერიდებინა შემთხვევა მანევრითა თუ სამუხრუჭე შესაძლებლობით. როგორც ამერიკელების უმრავლესობა, ჯერომიც ფოკუსირებული იყო პასიურ დაცვაზე, იმ ფაქტის იგნორირებით, რომ მისი ავტომობილის მოუქნელი გაყოფა ორ მოდულად ცუდად აისახებოდა მანევრზე.
საბოლოო ჯამში იგი მაინც მოხვდა ჟურნალების ყდებზე. ჯერომის კი მეტისმეტად უცნაური ორ ფერიანი ბროშურები ქონდა რომელიც განადიდებდა მის ღირსებებს. მაგრამ მისი ნახვიდან 15 წუთის შემდეგ მნახველები სწრაფადვე კარგავდნენ ინტერესს. სამაგიეროდ, რამდენადაც დაუჯერებლად არ უნდა ჟღერდეს ეს ექსცენტრიული ავტომობილი საბოლოო ჯამში მაინც გადარჩა და მასაჩუსეტსის შტატის ქალაქ ბელინგემის საავტომობილი გაყიდვების შენობაში იმყოფება.
